Ελληνικό Metablogging

Αν και η ανταλλαγή προσβολών είναι τόσο παλιά όσο ο ανθρώπινος λόγος, το flaming στο Internet ξεκίνησε με την εμφάνιση των fora και των chat rooms. Μια «Φλόγα» έχει στοιχεία ενός κοινού μηνύματος, αλλά αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι η πρόθεση. Δηλαδή, ένα εριστικό ή ακόμα και προσβλητικό κείμενο δεν θεωρείται «Φλόγα» αν έχει γραφτεί χωρίς την πρόθεση να επιτεθεί προσωπικά σε κάποιο άτομο ή σε ομάδα ατόμων. Μια «Φλόγα» δεν έχει ποτέ σκοπό να ξεκινήσει έναν διάλογο, να βοηθήσει ώστε να διευκρινιστούν περαιτέρω συζητήσεις ή να πείσει άλλους ανθρώπους. Το κίνητρο της «Φλόγας» δεν είναι διαλεκτικό, αλλά κοινωνικό ή ψυχολογικό. Μερικές φορές οι flamers προσπαθούν, με αυτόν τον τρόπο, να διεκδικήσουν το μερίδιο της εξουσίας που νομίζουν πως τους αναλογεί, ή να αποκτήσουν μια θέση ισχύος. Τις περισσότερες, όμως, φορές οι flamerς είναι μικρόνοα, προκατειλημμένα άτομα, που η πεποίθηση ότι η δική τους γνώμη είναι και η μόνη σωστή, τους οδηγεί σε προσωπικές επιθέσεις εναντίον όλων όσοι τους αμφισβητούν. Υπάρχουν και περιπτώσεις κατά τις οποίες οι flamers θέλουν απλά να προκαλέσουν αναστάτωση στα μέλη ενός forum και τότε έχουμε να κάνουμε με τα γνωστά σε όλους trolls. Συνηθέστερα, πάντως, οι «Φλόγες» είναι θυμωμένα ή προσβλητικά μηνύματα, από ανθρώπους που έχουν προσωπική εμπάθεια με το πρόσωπο προς το οποίο τις απευθύνουν. Αρκετοί πιστεύουν ότι οι «Φλόγες» βοηθούν στην εκτόνωση των όποιων συναισθημάτων, αν και το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνονται συνήθως δεν το βιώνει έτσι.

Μια «Φλόγα» έχει καθόλου ή ελάχιστη σχέση με την αλήθεια. Στοιχεία και γεγονότα παραποιούνται, αλλοιώνονται και κατασκευάζονται κατά το δοκούν, παράλογες απαιτήσεις εγείρονται, συκοφαντούνται και δυσφημίζονται άνθρωποι κατά κόρον. Στο διαδίκτυο δεν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, οπότε φτάνει να το ισχυριστεί κάποιος για να γίνεις. Βέβαια, υπάρχει πάντα η περίπτωση, κάποιος να λέει αλήθεια, να μην πρόκειται για «Φλόγα» και να είσαι πράγματι ελέφαντας, οπότε έχεις όλα τα προσόντα για να γίνεις, εσύ ο ίδιος, ένας άριστος flamer: αποκαλείς τον άλλον ψεύτη και συκοφάντη, τον διασύρεις με e-mail σε όλη σου τη λίστα (ναι, το έχουμε δει ΚΑΙ αυτό στη μπλογκόσφαιρα: bloggers να στέλνουν e-mails σε άλλους bloggers διασύροντας άαααλλους bloggers). 'Η το –ακόμα πιο γελοίο- άτομα να αναρωτιούνται: «Γιατί αυτός ο ανώμαλος με έβγαλε από τα links του?» Αφού είναι ανώμαλος, άνθρωπέ μου, τι θες κι εσύ να είσαι σε links ανωμάλων??? Μήπως, στην τελική, ΕΣΥ είσαι ο ανώμαλος της παρέας? Βρε δεν πάμε καθόλου καλά!

Ας δούμε, λίγο, το προφίλ ενός flamer. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για άτομα μειωμένου κύρους και εμβέλειας, άτομα που δεν απολαμβάνουν στην προσωπική τους ζωή της προσοχής που θα ήθελαν. Συνήθως αποτυχημένοι επαγγελματικά, οικογενειακά και κοινωνικά, χωρίς την ικανότητα ή τις αντοχές να υψώνουν ανάστημα στον έξω κόσμο, βρίσκουν στο Internet και στην ανωνυμία τη δυνατότητα να φανούν ισχυροί. Διαμορφώνουν ένα προφίλ που καμία σχέση δεν έχει με τον πραγματικό τους εαυτό και είναι διατεθειμένοι να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια προκειμένου να το συντηρήσουν. Οποιοσδήποτε αισθανθούν ή νομίσουν ότι τους απειλεί με «αποκάλυψη», αυτόματα μπαίνει στο στόχαστρο.

Εχθρός μπορεί να γίνει ο καθένας που, στο μυαλό τους, είναι ή θεωρείται καλύτερος από αυτούς. Κάποιος πιο δημοφιλής, πιο όμορφος, πιο έξυπνος, πιο καλός γραφιάς, πιο πλούσιος, πιο οτιδήποτε. Στα blogs εχθρός των flamers γίνεται όποιος έχει περισσότερες επισκέψεις, όποιος έχει περισσότερα links, όποιος έχει περισσότερα σχόλια, όποιος «ακούγεται» περισσότερο, όποιος σημειώνει οποιουδήποτε είδους επιτυχία, ανεξάρτητα από το αν είναι ουσίας ή όχι. Αυτό δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που μετράει στο μυαλό τους είναι ότι εκείνος ο κάποιος, έχει κάτι που αυτοί δεν έχουν. Στη μπλογκόσφαιρα έχουμε δει αρκετά ξεκαρδιστικά παραδείγματα, ξεκαρδιστικά όταν τα δεις νηφάλια, γιατί είναι ανθρώπινο στην αρχή να σου γεννούν οργή και θλίψη. Έχουν ξεσπάσει «flamewars» για το ποιος την είχε πιο μεγάλη (τη γραμματοσειρά στο αλήστου μνήμης Monitor), για το ποια είναι η σειρά η σωστή, η πρόστυχη στις διάφορες λίστες κατάταξης των blogs, για το πώς μετράνε την επισκεψιμότητα και ποια η σχέση της με την ποιότητα και όλα αυτά τα γραφικά.

Μια άλλη κατηγορία, πολύ πιο δύσκολη και λυπηρή, είναι αυτή των ατόμων με ψυχολογικά προβλήματα. Το διαδίκτυο έχει αποτελέσει καταφύγιο για πολλούς από αυτούς, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να εξωτερικεύσουν την παθολογία τους ανενόχλητοι, ανεξέλεγκτοι και –κυρίως- ανώνυμοι. Άτομα με κάθε είδους διαταραχές, πολλές φορές υπό ψυχιατρική παρακολούθηση και βαριά φαρμακευτική αγωγή, θεωρούν το διαδίκτυο την παιδική τους χαρά και βάλλουν κατά δικαίων και αδίκων. Στόχος τους, συνήθως, οι ομάδες που –αφελώς- θεωρούν πιο ευάλωτες: γυναίκες και ομοφυλόφιλοι άντρες. Φυσικά, καμία από αυτές τις επιθέσεις δεν γίνεται πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν ρισκάρουν τόσο. Ανεβαίνουν τα posts, λογοκρίνονται ή διαγράφονται τα σχόλια των εκφραζόντων διαφορετική άποψη, και απολαμβάνουν την «παντοδυναμία» τους.

Οι «Φλόγες» που έχω συναντήσει στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, εμπίπτουν στις κατηγορίες της ανόητης ζήλιας και της παθολογίας. Άνθρωποι φθονεροί ή διαταραγμένοι, έχουν προκαλέσει, προσβάλλει, εξουθενώσει ανθρώπους με ασύστολα ψεύδη και ανυπόστατους ισχυρισμούς. Άλλες φορές έχουν επιτύχει να ξεσπάσει flamewar, άλλες όχι. Η πρώτη περίπτωση είναι για οίκτο και για γέλια. Και στη δεύτερη περίπτωση είναι που επαληθεύεται η αρρώστια. Ενώ τους αγνοούν αυτοί που δέχονται τις επιθέσεις, κατανοώντας ότι δεν είναι σωστό να τα βάζεις με άρρωστο άνθρωπο, εκείνοι επανέρχονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα (όποτε τους τη δώσει ή όποτε είναι η δεν είναι υπό την επήρεια των φαρμάκων τους), με νέους λίβελους. Σ’ αυτή την περίπτωση το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ένα ειλικρινές «περαστικά».

Σημείωση: Λιγότερο ή περισσότερο σχετικά με το θέμα, είναι δυο εξαιρετικά posts του kostis-b. Νομίζω πως πρέπει να διαβαστούν από όλους μας.

2. Anonymizer